Het vorige artikel verlaat ik op een punt van eerbiedige aanvaarding en misschien zelfs verwonderde nieuwsgierigheid over het vernuft in de natuur. Alsof het nut van de nutteloosheid eindelijk, na zovele “lentes” begint te dagen. En alsof dit seizoen mij iets wil leren, houdt de Sneeuwse Stilte aan. Ik geef me tussen twee afspraken door over aan de bron van Inspiratie en ga op wandel.
Ik ben nieuwsgierig naar welke nieuwe vragen kunnen opkomen bij het luisteren naar mijn krakende voetstappen. Blij dat ik mezelf heel erg goed had ingeduffeld. Sneeuw is nu eenmaal het mooiste symptoom -maar niettemin een symptoom- van winter, vrieskou, vriesweer, … freeze.
Vrieskou
Willens nillens verkrampen de spieren in mijn nek, schouders, heupen, armen, benen, reagerend op die winterse kou, die ongure wind en op geregelde tijdstippen die grijze regenvlaag. Na mijn neiging om deze witte lakens in ons…
View original post 663 woorden meer
Systemen van de Ziel 