Talking Womb – Mijn baarmoeder laat zich voelen

Wakkere nachten

Sinds december 2018 slaap ik nog amper. Weken functioneer ik intussen – goed zelfs- op basis van 4 uur – of als ik echt geluk had 6-uur – durende nachten.  Ik heb in mijn leven natuurlijk méér dan genoeg periodes gekend waarbij de slapeloosheid overnam, maar waarbij die qua beleving ook gewoon overeen komt met het beeld dat we ervan hebben: een leegloop aan energie, wallen onder de ogen en aanleiding is bijna altijd stress (angst), een depressieve nervositeit.  Slapeloosheid als gevolg van “iets niet leuk”.

De wakkere nachten echter sinds december 2018 zijn… anders! Ik word gewoon wakker door een idee of een beeld.  En van zodra ik nog maar enig bewustzijn bereik, word ik overvallen door een enthousiasmerende shot aan energie. Ideeën stromen. Oren suizen. De stilte van de nacht is inspirerend. En… mijn baarmoeder laat zich voelen.

 

Nieuwe Beweging

Als vrouw kan ik als “ervaringsdeskundige” wel afwegen in hoeverre deze nieuwe baarmoeder-bewegingen gekend zijn. Mentruatiepijnen, de weëe samentrekkingen van de baarmoeder, zijn misschien het beste visueel te maken door een dichtknijpende vuistbeweging. Zoals je een deeg kneedt. Zeer duidelijk een spier”kramp” die zijn mechanische min-of-meer maandelijkse lot uitvoert.  Een beweging ter “kuising” zoals het met een poging tot respect benoemd wordt.  De pijn zit in de baarmoederwand-spieren.  In de buitenkant dus.

Maar wat ik sinds december 2018 ervaar, dagen en nachten door, zijn “nieuw”.  Mijn baarmoeder laat zich voelen op een manier die ik nog niet eerder in mijn vierentwintig vruchtbare jaren ben gewaargeworden.  De pijn -die wel draaglijk is- zit niet in de (buiten)wand, maar komt uit de … holte.  Het lijkt de leegte zelf te zijn die verkrampt.  De pijn, eerder te vergelijken met een steek van hoofdpijn, situeert zich op de plek van het oranje vruchtje. Maar er ís geen vruchtje.  Wat ik hier dus simpelweg schrijf en meedeel aan de wereld, is dat ik pijn voel waar er “niets” is.  Ja, ook ik vind dit vreemd! Maar na alle ervaringen van het vorige jaar is mijn algemeen gevoel wel: “oh Heck, just go along with it“.

 Word stil en luister

De grootste reden waarom ik op zich geen spoedopname bij de gynaecologe boek, is omdat ik op zich wel vertrouwen en rust voel bij deze sensaties. Tegelijkertijd met het feit dat de associaties en ingevingen nachtenlang voort razen.  Ik zag het aan als een gezellig kampvuur – brainstorm tussen mijn hersenen, mijn hart en mijn baarmoeder. Dus wie zou ik zijn om die gezelligheid te verstoren? Vorig jaar heb ik het belang van overgave leren kennen en alvast een van de ingevingen bij mijn baarmoederbewegingen is: geef je over, word stil en luister…  Geef gehoor en gehoor-zaam.

 

Een roep om een toekomst

De naweëen respecterend van mijn verlies van mijn dochter, is mijn eerste associatie dat mijn baarmoeder, als nestje, dat geen nestje mag zijn en het nog onduidelijk is of ze het nog wordt. Kan het zijn dat mijn baarmoeder bang is? Bang om geen kindje meer voort te brengen? Een kind draagt zovele betekenissen maar qua symboliek staat een kind gegarandeerd voor “de toekomst”.  Steeds meer worden wensmoeders echter geconfronteerd met overmatig stijgende cijfers van onvruchtbaarheid.  Laat ons even durven dit open te trekken naar “de toekomst”.  Onvruchtbaarheid betekent ook een “een stop op de toekomst”. Laat mijn baarmoeder mij misschien voelen hoe onzeker zoiets “evidents” als de toekomst geworden is?

Die onzekerheid die komt kijken bij een onvervulde kinderwens, is ook mijn realiteit.  Ik begrijp zeer goed de emotionele en persoonlijke processen die erbij kunnen komen kijken.   Ik nodig hierbij echter uit om vooral niet in de angst te vervallen als je stilstaat bij deze mogelijkheid van “aanvaarding-van-non-toekomst”. Want angst wekt enkel de fight- or flightrespons uit. De vechters vloeken nu bij dit artikel. De vluchters zullen blijven weglachen. Die reacties zijn er gewoon, méér dan genoeg.  En stuit zelfs stilletjes aan op de verveling. Dit artikel is een uitnodiging voor wie dit als veronderstelling kan dragen zonder oordeel, op dit moment.  De aanvaarding dus van een groot niets als toekomst.

Want vanuit een plaats zónder oordeel, waar er ruimte is om te aanvaarden dat er geen kind komt en dus géén toekomst meer bestaat voor mij als wezen, komt toch een roep.  Vanuit die plek in een niets en er ok-mee-zijn, van daaruit komt die roep. Niet voor mij als mensje, op persoonlijk niveau. Maar een roep voor “de méns”. Een roep om een toekomst voor de mens. Mijn baarmoeder roept om dat kind, ondanks de overgave aan het afscheid.  Mijn baarmoeder roept om dat kind te creëren. Want zeg, hoe mooi is die beweging niet? Die energie waarmee levens gecreëerd en geschonken worden? Toekomst als creatie-energie an sich dus. Is dat iets waard om -voorbij de angst voor het verlies van de concrete vorm- om dat na te streven?

Een roep om die andere Creatie: onze Aarde

Wat ik wél vaak hoor bij vrouwen in deze levensfase, wanneer de Oer Moeder of de Moedergodin in je vrouwelijkheid geslopen is, is hoezeer alle issues omtrent onze planeet, onze thuis ineens “hartsissues” worden.  Of moet ik zeggen: baarmoeder-issues?

Hoe meer onderzoek er komt over baarmoeders en de nog steeds onbekende terreinen hierin, hoe meer ik mij begin af te vragen of de Aarde ook niet in die taal zou moeten beheerd worden? Niet zozeer als een “goede huisvader”, maar “als een moeder”.  Tempo en agenda, veel meer de seizoenen en de maan volgend. Rust en overgave als een effectief part-of-the-plan? Creatie vanuit Het Niets, zoals de leegtes waaruit baby’s ontstaan? Om nog maar te zwijgen over de rijkdom aan stamcellen in het menstruatiebloed, als bron om na te gaan wat de genezings- en creatiekrachten zou kunnen zijn? Enfin, eigenlijk gaat het om een wereld die nog moet onderzocht worden. Waarvan we enkel weten dat de regels anders zijn dan wat we kennen.

Een roep om haar Team

Die baarmoeder roept ook om een team. De verbinding tussen vrouwen, in alle fases van hun vrouwelijkheid, is met de bewegingen van de Goddelijke Vrouwelijke energie, de Vrouwencirkels en de “RE-Wilding” bewegingen begonnen.  De Baarmoeder-roep roept andere baarmoeders.  Deze blog is niet anders.  Niet om in groep vast te houden aan een gezamenlijk lot dat ons historisch is toebedeeld. Ook die tijd is op, lijkt mijn baarmoeder te zeggen. Maar om in groep in onze rol en verantwoordelijkheid te gaan staan.

Een roep om de Man

Maar bovenal dien ik mij bij mijn baarmoederroep te onderwerpen aan hem.  Jaja, de Man. De goddelijke mannelijke energie, de mannenweekends en mannencirkels die nog dringend hun plaats en hun succes moeten kennen, of is hún zielsgroei eerder solitair? Ik als vrouw besef, dat ik dit niet kan weten en ik moet wachten. De ene dag lukt dat beter dan de andere… Dus mijn baarmoeder roept. Op Hém.  Mijn baarmoeder roept Hém op.

De rol van de Man is oh zo belangrijk! Durf ik zo ver te gaan als zeggen dat dit misschien de voorwaarden blijken te zijn? Dat de vrouw in haar verantwoordelijkheid gaat zitten als moeder van de Aarde en dat de man zijn verantwoordelijkheid als Drager van de Planeet op te nemen heeft? Alleen dán, bestaat misschien de kans dat de plek, de positie en de rol duidelijk is om Creatie mogelijk te houden?

Een roep om Toegepaste Regeneratie

De ene term waar mijn baarmoeder rustig van wordt is Regeneratie.  Het principe in de biologie waar na afsterven van bepaalde organismen en er dus eerst de afbraak komt tot een “niets”, daarna die organismen opnieuw groeien.  Zoals het mooiste voorbeeld van de staart van de hagedis. Dit is deels een bikkelharde realiteit waarbij wat aangetast is, ook effectief dood is gegaan.  Het stervensproces en afstotingsproces is ook echt voltooid. De letterlijke toepassing van “Killing your babies“, die in dit hele proces de absolute voorwaarde is voor een van de meest complete helingen.  Dus niet een “hervorming” met behoud van waar we geen afscheid van durven nemen uit onkunde om los te laten.

De moeite waard om deze roep te gehoorzamen?

 

Warme oproep

Ben je vrouw en voel jij ook nieuwe sensaties in je baarmoeder die je nog niet durfde delen? Dan ben je zeker welkom om hieronder je naam te delen en eventueel jouw ervaringen en associatieve bedenkingen?

 

Lees hier het vervolg.